در حالت کلی بسته به منظور  از پرورش فنچ و مکان نگه داری آن ها ، پرورش فنچ ها به دو روش کلی زیر انجام می پذیرد :

۱ . پرورش فنچ برای پرنده خانگی : در این روش یک جفت پرنده در یک قفس و یا حداکثر چند جفت پرنده در یک پرنده خانه در حیاط ، پاسیو یا گلخانه منزل نگه داری و پرورش می یابند .

۲ . پرورش فنچ و تکثیر عمده  آن به عنوان یک شغل سودآور : در این روش به منظور زاد و ولد انبوه فنچ ، تعداد زیادی فنچ در قالب گله های مجزا به عنوان پرنده مولد در تعدادی پرنده خانه که در یک سالن مناسب تعبیه شده اند ، نگه داری می شوند .

که البته در هر دو روش با توجه به سایز تخم پرنده استفاده از دستگاه جوجه کشی امکان پذیر نیست.

پرورش فنچ در قفس

صرف نظر از هدف و شیوه نگه داری و پرورش فنچ ، قفس یا پرنده خانه محل زندگی و زیست گاه پرنده بوده و تمام مراحل زندگی پرنده در داخل آن سپری می شود . از این رو پرورش دهنده فنچ باید با درک نیازها و اصول نگه داری صحیح این پرندگان ، قفس یا پرنده خانه مناسب را طراحی و اجرا نموده و بهترین و مناسب ترین شرایط محیطی را برای پرورش فنچ ها فراهم نماید . بر خلاف طراحی قفس بلدرچین که می توان  در ساخت آن از توری های مشبک با ابعاد بزرگ تر استفاده کرد در ساخت قفس فنچ باید توری مناسب تهیه شود به طوری که پرنده یا جوجه های آن نتوانند از قفس خارج شوند .

هنگام پرورش فنچ برای احساس راحتی فنچ ها در قفس یا پرنده خانه می بایست شرایط محیط داخل آن ها طوری طراحی و ساخته شود که راحتی و آرامش پرنده تامین شود . فنچ ها برخلاف طوطی سانان نمی توانند بر روی دیواره های قفس بخزند و بازی کنند . از این رو پرواز ، تنها وسیله ورزش موثر آن ها است . بنابراین طول قفس نگه داری فنچ ها بایستی حتی الامکان زیاد باشد تا امکان پرواز مناسب را برای آن ها فراهم کند.

شکل و ابعاد قفس یا پرنده خانه باید به گونه ای باشد که تمام جاهای آن در دسترس و قابل نظافت باشد. درهای قفس باید به اندازه کافی بزرگ باشد که امکان وارد کردن دست و گرفتن پرنده ها فراهم باشد و در حدی بزرگ نباشد که باعث فرار پرنده از قفس شود . در یک قفس به هیچ وجه نباید کم تر از یک جفت پرنده نگه داری شود و نگه داری تعداد بیشتر با رعایت تراکم مناسب پرنده در واحد سطح ، امکان پذیر است و بستگی به میزان بزرگی قفس دارد.

در هر صورت بهتر است در یک قفس بیش از سه جفت فنچ نگه داری نشود و برای پرورش فنچ در تعداد بیشتر ( تا حداکثر ۴۰ جفت ) باید از پرنده خانه هایی با ابعاد مناسب ( حدودا ۸ متر مربع مساحت و با ارتفاع ۲ متر ) استفاده شود . در هنگام آماده سازی قفس یا پرنده خانه برای فنچ ها سعی شود بزرگ ترین قفس ممکن تهیه و در صورت امکان پرنده خانه مناسب ساخته شود .

در ساخت قفس یا پرنده خانه مناسب پرورش فنچ ها رعایت موارد ذیل الزامی است :

۱ . اجتناب از طراحی های تزئیناتی پیچیده و ایجاد فضاهایی که نظافت آن ها سخت است .

۲ . اجتناب از ساخت ساختارهای استوانه ای کوتاه یا بلند در قفس های کوچک

۳ . ممانعت از وجود شکاف هایی که ممکن است انگشتان پای پرنده در آن گیر کند .

۴ . عدم تعبیه وسایلی از جنس فلزات سمی مثل برنز یا مس

۵ . عدم تعبیه وسایلی که رنگ آن ها در حال جدا شدن است .

۶ . عدم استفاده از چوب های سمی ( چوب برخی گیاهان برای فنچ ها سمی است ) به عنوان چوب نشیمن

الزامات پرورش فنچ ها

۱- ارائه آب آشامیدنی تازه و سالم به طور روزانه

۲- دسترسی به مواد غذایی تازه و کافی

۳- دسترسی دائمی به یک منبع ایمن کلسیم

۴- نور کافی طبیعی و یا نور مصنوعی با طیف روشنایی مناسب

۵- یک قفس به اندازه کافی بزرگ

۶- تمیز نگه داشتن قفس، چوب های نشیمن، ظروف، کف قفس و لانه و ضدعفونی کردن آن ها

۷- ارائه خوراک نرم شامل تخم مرغ آب پز همراه با سبزیجات خرد شده حداقل چند بار در هفته

۸- نظارت بر وضعیت ظاهری مدفوع فنچ ها ، به هر گونه تغییر در وضعیت مدفوع باید مشکوک شده و احتمال وقوع بیماری گوارشی را جدی گرفت.

۹- عدم نصب قفس فنچ ها در مکان های پر تردد و پر سر و صدا به منظور جلوگیری از استرس

۱۰- عدم پرورش توام فنچ ها با پرندگان منقار عقابی از قبیل طوطی سانان. زیرا این پرنده ها با منقار قوی خود می توانند به فنچ ها آسیب وارد کنند.

۱۱- تامین محیط مناسب و عاری از آفات و عدم امکان نزدیک شدن حیوانات شکارچی به قفس

۱۲- ایجاد امکان حمام کردن برای فنچ ها

۱۳- از دست دادن پر فنچ ها که ناشی از پر ریزی طبیعی آن ها نباشد باید مورد توجه قرار گیرد و علت بروز آن مشخص شود.

۱۴- بررسی دقیق و مرتب قفس به منظور مشاهده و شناسایی پرنده هایی که ممکن است مجروح یا بیمار باشند.

۱۵- بررسی روزانه شرایط محیطی مانند تهویه هوا، دما و نور به منظور اطمینان از مناسب بودن آن ها.

۱۶- دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی (دامپزشک) هنگام بروز بیماری