توضیحات
معرفی تاریخچه و محل انتشار نژاد لاری در ایران
این نژاد در ایران بیشترى براى جنگ انداختن بهکار برده مىشود و از اینرو نگهدارى این نژاد هنوز کاملاً جنبه اقتصادى پیدا نکرده است. معهذا علاقهمندان به این نژاد اغلب سعى دارند که آن را بهطور خالص نگهدارى کنند. بههمین سبب این نژاد را مىتوان تنها نژاد خالص ایران محسوب کرد. این نژاد از نظر تولید گوشت و فرم مناسب بدن و همچنین ظرفیت ژنتیکى تولید بسیار جالب مىباشد. بهعلاوه در تهران و برخى از شهرستانها صاحبان این نژاد علاقه زیادى به جنگ انداختن خروسها دارند و بر سر پیروزى خروسها شرطبندىهاى زیادى صورت مىگیرد. معمولاً نژاد لاری، نژاد آرام و ساکت است ولى خروسهائى که براى به جنگ انداختن بهکار مىروند بهطور خاصى مورد تربیت قرار مىگیرند و حس مبارزهطلبى و جنگجوئى آنها تحریک مىگردد، بهطورى که کاملاً خصوصیات نژادهاى جنگى را پیدا مىکنند و حتى گاهى اوقات به انسان و بهخصوص به کودکان نیز حمله مىکنند. نکته جالب در خروسهاى لارى این است که خروسهاى این نژاد در میدان نزاع به هیچوجه عقبنشینى نمىکنند و تا آخرین نفس مبارزه را ادامه مىدهند
از نظر فرم بدن و قالب بدن لاری با تمام نژادهائى که در ایران وجود دارد فرق مىکند. مطالعات انجام شده روى این نژاد توسط نگارنده نشان داده است که فرم بدن نژاد بهطورکلى شبیه به نژاد Malay و نژاد کورنیش (Cornish) است
در طى قرن شانزدهم و هفدهم دریانوردان انگلیسى تعدادى از مرغهاى نژاد مالاى را از آسیاى شرقى به انگلستان منتقل کردند و سپس در آنجا با آمیختهگرى این دو نژاد با نژادهاى بومى نژاد کورنیش را بهوجود آوردند. طبق روایت در آن هنگام در موقع توقف کشتىهاى مزبور در سواحل خلیج فارس تعدادى از مرغهاى مالا را نیز به ساکنین بنادر فروختند. بدین ترتیب بهنظر مىرسد که نژاد لارى اولین بار از اعقاب مرغهاى مزبور در ناحیه لارى تشکیل شده است و به این دلایل به نژاد لارى معروف شده و سپس به مرور از لار به سایر نقاط ایران برده شده است. تشابه فرم بدن این نژاد با نژاد مالاى و همچنین عدم شباهت قالب بدن این نژاد با نژادهاى بومى دیگر در ایران و بالاخره مبداء اولیه تشکیل این نژاد که در کناره خلیج فارس بوده است همگى مؤید فرضیه قرابت نزدیک این نژاد با نژاد مالاى مىباشد.گده بلع پلنگی
اکنون جورهاى گوناگون این نژاد را بهطور خالص در نواحى مختلف ایران بهخصوص در تهران، خراسان و نیز اردبیل مىتوان یافت. تعداد کمى از این نژاد نیز در ناحیه لار، چاهبهار و کنارک وجود دارد که براى جنگ انداختن نگهدارى مىشود، معمولاً خالصترین نوع این نژاد در اردبیل پرورش داده مىشود. در خراسان و بهخصوص در نواحى مرزى تعداد نسبتاً زیادى از این نژاد یافت مىشود
نکته جالب این است که در افغانستان در مجاور مرز ایران نژادى با خصوصیت نژاد لارى پرورش داده مىشود که به نژاد افغانى معروف است ولى دلایل موجود نشان مىدهد که نژاد افغانى نژاد مستقل نبوده و بلکه نوعى از لارى مىباشد که در افغانستان پرورش داده مىشود. تنها تمایز نژاد افغانى از نژاد لارى سنگین بودن وزن آن مىباشد. ولى خصوصیت دیگر آن کاملاً شبیه به نژاد لارى است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.